کاربرد ارز دیجیتال باعث شده تا دنیای کریپتوکارنسی‌ها بسیار جذاب و امن باشد. از نظر اکثر مردم رمز ارزها معمولا به عنوان سرمایه‌گذاری‌های پرخطر برای مشتاقان تکنولوژی شناخته می‌شوند. با این حال اکثر ارزهای دیجیتال غیر متمرکز مانند بیت کوین به منظور انجام کاری خلق شده‌اند و دارای موارد استفاده گسترده‌ای هستند. در این مطلب از سایت صرافی آرتا تتر با کاربردهای ارز دیجیتال و موارد استفاده از رمز ارزها آشنا خواهید شد.
هدف اولیه تکنولوژی بلاک چین ایجاد سیستم مالی غیر متمرکز بود تا از طریق دستکاری دولت در پول محدود شود. اما تکنولوژی ارائه شده توسط بیت کوین برای رمز ارزها به قدری قدرتمند بود که توانست کاربردهای زیادی در فعالیت‌های انسانی داشته باشد. آشنایی با کاربرد ارز دیجیتال یکی از موضوعات مورد علاقه فعالان این بازار است. در این مطلب به کاربرد ارز دیجیتال در ایران پرداخته‌ایم.
کاربرد ارز دیجیتال چیست؟
بسیاری از رمز ارزها به هدف انتقال دارایی و سرمایه گذاری تولید شده‌اند. اما در این بین برخی از کریپتوکارنسی‌ها ویژگی‌های منحصر بفردی دارند که می‌تواند زندگی روزمره انسان را راحت‌تر کند. اگر وایت پیپر برخی از ارزهای دیجیتال را مطالعه کنید متوجه خواهید شد که کاربرد ارز دیجیتال بسیار گسترده است. برخی از این ارزهای دیجیتال با اهداف متنوع و کاربردی ساخته شده‌اند. برای مثال شبکه ترون به منظور ایجاد پلتفرمی برای تولید کنندگان محتوا ساخته شده است که به تیم تولید کننده (شامل نویسنده، فیلمبردار، تدوینگر و…) پاداشی به صورت رمز ارز TRX اهدا می‌کند. این سرویس غیر متمرکز، سریعتر و ارزانتر از سرویس‌های پخش ویدیو فعلی مانند یوتیوب عمل می‌کند. در ادامه به کاربرد ارز دیجیتال از نظر توکن بودن و آلت کوین‌ها اشاره کرده‌ایم:
کاربرد ارز دیجیتال از نظر کوین و توکن بودن
کوین (Coin) و توکن (Token) دو نوع رمز ارز هستند. توکن و کوین از نظر فنی تفاوتهایی با یکدیگر دارند و کاربردهای تعریف شده برای آنها با یکدیگر متفاوت است. در بسیاری از مواقع این دو واژه در بین کاربران یکسان در نظر گرفته می‌شوند. اما این یکسان سازی در برخی موارد مثل تعریف کاربردها قابل قبول نیست. کوین دسته‌ای از رمز ارزها می‌باشد که بلاک چین اختصاصی خود را دارد. بیت کوین، اتریوم، دوج کوین از جمله کوین‌های مطرح بازار هستند. اما توکن دسته‌ای از ارزهای دیجیتال است که بلاک چین اختصاصی ندارد. در واقع این دسته از رمز ارزها بر روی دیگر بلاک چین‌ها صادر می‌شوند. یک بلاک چین فقط یک کوین دارد.
اما با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌تواند میزبان بی نهایت توکن بر بستر خود باشد. کوین‌ها رمز ارز اصلی بلاک چین‌ها هستند و می‌توانند به عنوان ابزار پرداخت کارمزد تراکنش‌ها، پول دیجیتال و همچنین ابزار مشارکت در تامین امنیت شبکه از طریق استیکینگ ارز دیجیتال و شرکت در رای گیری‌ها مورد استفاده قرار گیرند. انتقال توکن‌ها در یک بلاک چین نیازمند پرداخت هزینه کارمزد تراکنش توسط کوین‌ها است. همچنین توکن‌ها در سمت دیگر مربوط به یک اپلیکیشن غیر متمرکز در داخل بلاک چین هستند که می‌توانند برای خدمات مربوط به آن، اپلیکیشن مورد استفاده قرار بگیرند. توکن حاکمیتی نوعی توکن برای مدیریت غیر متمرکز پروژه‌ها است و از توکن‌های کاربردی برای پرداخت هزینه‌های درون اپلیکیشن استفاده می‌شود. توکن‌های مصنوعی می‌توانند برای اتصال دنیای واقعی و بلاک چین مورد استفاده قرار بگیرند.
کاربرد ارز دیجیتال از نظر آلت کوین‌ها
آلت کوین‌ها ادامه دهنده راه بیت کوین‌ها هستند. بیت کوین با اهداف بسیار جذابی به عنوان اولین رمز ارز غیر قابل رهگیری و غیر متمرکز معرفی شد. در ادامه مسیر آلت کوین‌های متفاوتی عرضه شدند که هیچ یک نتوانستند جایگاه بیت کوین را بگیرند. این رمز ارزها برای رقابت با بیت کوین دست به ابتکارهای خلاقانه زدند و سعی کردند علاوه بر حفظ ارزش‌های اصلی اهدافی را دنبال کنند که کاربردی‌تر و کاربر پسندتر باشند.
انواع ارز دیجیتال پول‌هایی با امنیت بالا هستند که کاربردهای زیادی دارند. در ادامه به کاربردهای ارز دیجیتال اشاره کرده‌ایم:
انتقال پول با کارمزد کم یکی از بهترین ویژگی ها و کاربرد ارز دیجیتال
یکی از معروف‌ترین کاربردهای ارز دیجیتال ارسال و دریافت پول با کارمزد اندک و سرعت بالا است. برای مثال پردازش یک تراکنش 99 میلیون دلاری لایت کوین تنها 2.5 دقیقه طول می‌کشد و کارمزد ارسال آن تنها 0.40 دلار برای فرستنده هزینه دارد. اگر انتقال پول توسط یک واسطه مالی انجام میشد هزینه آن بیشتر و سرعت آن کمتر میشد. کارمزدهای پایین تراکنش‌های ارز دیجیتال مانند لایت‌کوین، استلار (XLM) و یا بیت‌کوین‌کش (BCH)، آنها را به سیستم‌های پرداخت عالی جهت تبادلات بین‌المللی مالی تبدیل می‌کند.
کسب درآمد از استخراج رمز ارزها
کسب سود از معاملات رمز ارزی به زمان، تجربه و مهارت زیادی نیاز دارد. در عوض بسیاری از دارندگان ارزهای دیجیتال دارایی خود را برای بلند مدت هولد می‌کنند. راه‌هایی جهت کسب سود ثابت از رمز ارزها از جمله اعطای وام DeFi و استیکینگ وجود دارد. با رسیدن به نرخ بهره بانک‌های سنتی به کمترین مقدار تاریخ خود، وام‌های رمز ارزی با بهره سالیانه 10 درصدی خود برای رمز ارزهایی مانند تتر به یک گزینه مناسب تبدیل شده‌اند. توجه به این نکته ضروری است که این نوع وام‌ها بدون ریسک نیستند و توسط FDIC یا ارگان‌های دولتی مشابه در سایر کشورها بیمه نمی‌شوند.
حفظ سرمایه با امنیت بالا یکی از بهترین کاربرد ارز دیجیتال
احتمالا تصور مسدودی حساب بانکی و دارایی خود را نمی‌کنید. اما واقعیت این است که این امر بیشتر از آنچه تصور کنید در حال رخ دادن است. (به خصوص در زمینه قضایی با قوانین مبهم). تنها چیزی که برای این کار لازم است متهم شدن فردی به سوء رفتار مالی است. در صورت چنین اتفاقی حتی اگر مرتکب خلافی نشده باشند تا رفع کامل اتهامات به منابع پولی خود دسترسی نخواهند داشت. در چنین زمانی یکی از کاربردهای ارزهای دیجیتال وارد عمل می‌شود. رمز ارزی مانند بیت کوین به عنوان یک ذخیره ارزش مقاوم در برابر سانسور عمل می‌کنند و تنها افراد دارای کلیدهای خصوصی کیف پول خود به آن دسترسی دارند. از این رو هیچ نهاد دولتی نمی‌تواند کیف پول بیت کوین شخصی را مسدود کند.
سرمایه گذاری در استارت آپ‌های نوظهور از کاربرد ارز دیجیتال
با ظهور تخصیص‌های مالی مبتنی بر رمز ارزها هر شخصی که دسترسی به اینترنت داشته باشد امکان سرمایه گذاری در استارت آپ‌های حوزه تکنولوژی را دارد. عرضه اولین کوین‌ها (ICO) و (IPO) نوعی جذب سرمایه برای استارت آپ‌ها از محل فروش توکن‌های خود در بازار محسوب می‌شود. بهای توکن صدور شده پس از شروع معامله در بازار ثانویه به نمایندگی از موفقیت یا عدم موفقیت یک استارت آپ عمل می‌کند. در گذشته دسترسی به این تنها برای سرمایه گذاران باتجربه مقدور بود. اما ظهور رمز ارزها این فرصت را برای طیف وسیعی از سرمایه گذاران فراهم کرد. در برخی موارد کوین‌های دیجیتال از موفق‌ترین ICO ها تا چندین هزار درصد افزایش یافته‌اند. به طوری که جذب سرمایه استارت آپ‌ها طی دو سال گذشته بیش از 12 میلیارد دلار بوده است.
بررسی کاربرد ارز دیجیتال در انجام تراکنش‌های خصوصی
ارزهای دیجیتال محرمانه مانند مونرو (XMR)، زی‌کش (ZEC) و پیو اکس (PIVX) کاربران را قادر می‌سازند که تراکنش‌های مالی ناشناس انجام دهند. این موضوع به این معناست که افراد قادرند بدون نیاز به توضیح دادن به بانک درباره دلیل انتقال، منابع وجوه و شخص دریافت کننده که همگی می‌توانند سبب طولانی‌تر شدن زمان تراکنش شوند، معامله خود را انجام دهند.
